کتاب «نقشه نقش بر آب» که به یکی از مهمترین مقاطع تاریخ
انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۸۸ می‌پردازد، حاوی فرازهای مهمی از
رهنمودهای مقام معظم رهبری پیش از سال ۱۳۹۰ و حاوی درس‌هایی ماندگار از این
دوران حسّاس
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور،
به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی انتشارات انقلاب اسلامی، بروز فتنه بزرگ و
سازمان یافته‌ای که دشمنان قسم‌خورده این انقلاب و سرزمین، سال ها برای آن
برنامه‌ریزی و آماده‌ءسازی کرده بودند، کشور و همه آحاد جامعه را در معرض
آزمونی بزرگ و سرنوشت ساز قرارداد. به مدد لطف و عنایت الهی و برکات خون
شهیدان و با رهبری حکیمانه و بی‌نظیر مقام معظّم رهبری، حضرت آیت‌الله
العظمی خامنه‌ای، انقلاب اسلامی این گردنه دشوار را پشت سر نهاد.
بر این اساس کتاب «نقشه نقش بر آب» که حاوی فرازهای مهمی از
رهنمودهای معظّم له پیش از سال ۱۳۹۰ بوده، حاوی درس‌هایی ماندگار از این
دوران حسّاس است.
صفحاتی از کتاب
در بخش‌هایی از این کتاب می‌خوانیم: اولاً انتخابات در کشور
ما یک حرکت نمایشی نیست. پایه نظام ما همین انتخابات است. یکی از پایه‌ها،
انتخابات است. مردم‌سالاری دینی با حرف نمی‌شود؛ مردم‌سالاری دینی با شرکت
مردم، حضور مردم، اراده مردم، ارتباط فکری و عقلانی و عاطفی مردم با
تحولات کشور صورت میگیرد؛ این هم جز با یک انتخابات صحیح و همگانی و
مشارکت وسیع مردم ممکن نیست. این مردم‌سالاری، عامل پایداری ملت ایران است.
اینکه شما توانسته‌اید در طول این سی سال از نهیب ابرقدرت‌ها
نترسید، اینکه ابرقدرت‌ها هم غیر از نهیب نتوانستند ضربه اساسی به شما
بزنند، اینکه جوانان کشور در ورود به میدان‌های گوناگون این شجاعت و اخلاص
را نشان می‌دهند، ناشی از مردم‌سالاری دینی است؛ این را باید خیلی قدر
بدانیم.
هرچه انتخابات پرشورتر باشد، عظمت ملت ایران بیشتر در چشم
مخالفان و دشمنانش دیده خواهد شد؛ برای ملت ایران حرمت بیشتری خواهند
گذاشت؛ دوستان شما هم در دنیا خوشحال می‌شوند. عظمت ملت ایران را حضور مردم
در انتخابات نشان می‌دهد؛ انتخابات این است. بنده همواره در درجه اول در
انتخابات سعی‌ام بر این است که به مردم عرض کنم حضور شما در این انتخابات
مهم است. این، تصدیق و تأیید و مستحکم کردن نظام جمهوری اسلامی است.
فضای غبارآلود، همان فتنه است. فتنه معنایش این است که یک
عده‌ای بیایند با ظاهرِ دوست و باطنِ دشمن وارد میدان شوند، فضا را
غبارآلود کنند؛ در این فضای غبارآلود، دشمنِ صریح بتواند چهره خودش را
پنهان کند، وارد میدان شود و ضربه بزند. اینی که امیرالمؤمنین فرمود:
«انّما بدء وقوع الفتن اهواء تتّبع و احکام تبتدع»، تا آنجائی که
می‌فرماید: «فلو انّ الباطل خلص من مزاج الحقّ لمیخف علی المرتادین»؛ اگر
باطل، عریان و خالص بیاید، کسانی که دنبال شناختن حق هستند، امر برایشان
مشتبه نمی‌شود؛ می‌فهمند این باطل است. «و لو انّ الحقّ خلص من مزج الباطل
انقطع عنه السن المعاندین»؛ حق هم اگر چنانچه بدون پیرایه بیاید توی میدان،
معاند دیگر نمی‌تواند حق را متهم کند به حق نبودن. بعد می‌فرماید: «و لیکن
یؤخذ من هذا ضغث و من ذاک ضغث فیمزجان»؛ فتنه‌گر یک تکه حق، یک تکه باطل
را میگیرد، اینها را با هم مخلوط می‌کند، در کنار هم می‌گذارد؛ «فحینئذ
یشتبه الحقّ علی اولیائه»؛ آن وقت کسانی که دنبال حقند، آنها هم برایشان
امر مشتبه می‌شود. فتنه این است دیگر.
خوب، حالا در مقابل یک چنین پدیدهای، علاج چیست؟ عقل سالم حکم
می‌کند و شرع هم همین را قاطعاً بیان می‌کند: علاج عبارت است از صراحت در
تبیین حق، صراحت در بیان حق. وقتی شما می‌بینید یک حرکتی به بهانه
انتخابات شروع می‌شود، بعد یک عامل «دشمن» در این فضای غبارآلوده وارد
میدان شد، وقتی می‌بینید عامل دشمن - که حرف او، شعار او حاکی از
مافی‌الضمیر اوست - آمد توی میدان، اینجا باید خط را مشخص کنید، اینجا باید
مرز را روشن کنید. همه وظیفه دارند؛ بیشتر از همه، خواص؛ و در میان خواص،
بیشتر از همه، آن کسانی که مستمعین بیشتری دارند، شنوندگان بیشتری دارند.
این وظیفه است دیگر: مرزها روشن بشود و معلوم بشود که کی چی می‌گوید.
اینجور نباشد که باطل، خودش را در لابه‌لای گرد و غبارِ برخاسته در میدان
مخفی کند، ضربه بزند و جبهه حق نداند از کجا دارد ضربه می‌خورد. این است
که حرف دو پهلو زدن، از خواص، مطلوب نیست. خواص باید حرف را روشن بزنند و
مطلب را واضح بیان کنند. این، مخصوص یک گرایش سیاسی خاص هم نیست. در داخل
نظام اسلامی، همه‌ی گرایش‌هائی که در مجموعه نظام قراردارند، اینها باید
صریح مشخص کنند که بالاخره آن حمایتی که مستکبرین عالم می‌کنند، مورد قبول
است یا مورد قبول نیست.
وقتی که سران استکبار، سران ظلم، اشغالگران کشورهای اسلامی،
کُشندگان انسانهای مظلوم در فلسطین و در عراق و افغانستان و خیلی جاهای
دیگر، می‌آیند وارد میدان می‌شوند، حرف می‌زنند، موضع می‌گیرند، خوب، باید
معلوم بشود این کسی که در نظام جمهوری اسلامی است، در مقابل این چه موضعی
دارد؛ حاضر است تبرّی بجوید، بگوید من دشمن شمایم؟ من مخالف شمایم؟
وقتی در داخل محیط فتنه، کسانی با زبانشان صریحاً اسلام و
شعارهای نظام جمهوری اسلامی را نفی می‌کنند، با عملشان هم جمهوریت و یک
انتخابات را زیر سؤال می‌برند، وقتی این پدیده در جامعه ظاهر شد، انتظار از
خواص این است که مرزشان را مشخص کنند، موضعشان را مشخص کنند. دوپهلو حرف
زدن، کمک کردن به غبارآلودگی فضاست؛ این کمک به رفع فتنه نیست، این کمک به
شفاف‌سازی نیست. شفاف‌سازی، دشمنِ دشمن است؛ مانع دشمن است. غبارآلودگی،
کمک دشمن است. این، خودش شد یک شاخص. این یک شاخص است: کی به شفاف‌سازی کمک
می‌کند و کی به غبارآلودگی کمک می‌کند. همه این را در نظر بگیرند، این را
معیار قرار بدهند
